Kan je jezelf in enkele woorden voorstellen?
- Ik ben Veronique De Bruyne. Ik woon in België, op 40 km van Gent, dichtbij de grens met Nederland. Ik heb Romaanse talen gestudeerd en ben naar Italië gekomen om mijn kennis van het Italiaans nog een beetje te perfectioneren en om een talencursus te volgen.
Wanneer je thuis bent, wat zijn dan jouw favoriete bezigheden?
- Ik hou veel van lezen, vriendinnen ontmoeten, naar de opera gaan, in de tuin werken ... een beetje van alles.
De bloemen waar je het meest van houdt?
- Rozen. Dit is een cliché maar ... rozen!
Het laatste boek dat je gelezen hebt?
- Les âmes grises van Philippe Claudel!
Heb je enkele Italiaanse boeken gelezen?
- Ja ... aan de universiteit hebben we literaire fragmenten van 300 tot nu gelezen. We hebben bijvoorbeeld Il Fu Mattia Pascal van Pirandello, dan La luna e i falò van Pavese, I promessi sposi van Manzoni, La divina commedia van Dante gelezen ...... de grote klassiekers.
Wat vind je van Siena? Was het jouw eerste bezoek aan Siena?
- Neen, ik heb Siena 4 jaar geleden bezocht, maar enkel voor 2 uur. Ik heb alleen de Kathedraal en de Piazza del Campo bezocht, maar ik had niet echt de stad ontdekt. Het was zo’n korte reis ... ik dacht dat Siena een redelijk grote stad was ... voor mij is dit niet zo, want je ontmoet altijd personen die je kent, zo heb je altijd de indruk te leven in een klein dorpje, niet in een stad waar niemand de anderen kent.
En leek het jou een veilige stad?
- Zeker! Ik heb nooit problemen met criminaliteit gehad!
Een plaats in jouw land waar je heel veel van houdt?
- Mijn tuin!!! Nee ... de steden in België bevallen mij niet omdat ze te groot zijn, er zijn in het algemeen teveel problemen met de criminaliteit en het milieu ... ik hou er niet van een nummer in een stad te zijn, in de anonimiteit te leven. Dat is het verschil met de steden in België, en de periferie ... ik hou van het Belgische platteland!
Kan je iets vertellen over jouw ervaring in onze school?
- Voor mij is het fantastisch geweest, omdat het een heel kleine school is. Dat bevalt me omdat er veel contact is tussen de leerkrachten en de studenten, hier kent iedereen iedereen ... ik heb het ook in het boek geschreven [het Gastenboek van de school, N.d.R.] ... het is één grote familie, vrienden die gedurende enige tijd samenleven. Men heeft nooit het gevoel naar de les te gaan ... naar school te gaan.
In onze school zijn er personen van heel verschillende leeftijden, is dat iets positiefs of een probleem voor jou geweest?
- Nee, nee, dat is positief geweest! Voor mij is het interessant om met rijpere personen te praten, mensen die een zekere levenservaring hebben en iedereen kan van een andere persoon leren. Dus voor mij is dat heel positief. Een verscheidenheid aan nationaliteiten en persoonlijkheden!
Heb je plannen voor de toekomst?
- Nee, niets ... niets! Ik heb enkel aan de vakantie gedacht en heb gezegd erover na te denken in Italië. En nu zeg ik dat ik erover ga nadenken wanneer ik terug in België zal zijn ... dus moet ik een beslissing nemen ... laten we zeggen ... maar ik ben nog niet klaar om te beslissen.
Goed, duizendmaal dank Veronique!
- Nee, jij bent bedankt!

Puoi fare in poche parole una piccola presentazione di te?
- Sono Veronique De Bruyne. Abito in Belgio a 40 km da Gent, vicino alla frontiera con i Paesi Bassi. Ho studiato le lingue romanze e sono venuta qua in Italia per perfezionare ancora un po' il mio italiano e seguire un corso di lingua.
Quando sei a casa quali sono i tuoi passatempi preferiti?
- Mi piace leggere molto, incontrare delle amiche, andare all’opera, lavorare in giardino ... un po’ di tutto.
I fiori che ti piacciono di più?
- Le rose. Questo è un cliché ma ... le rose!
L'ultimo libro che hai letto?
- Les âmes grises di Philippe Claudel!
Hai letto qualche libro in italiano?
- Sì ... all' università abbiamo letto dei brani dal 300 ad oggi. Abbiamo letto, per esempio, Il Fu Mattia Pascal di Pirandello, poi La luna e i falò di Pavese, I promessi sposi di Manzoni, La divina commedia di Dante ... i grandi classici.
Che cosa pensi di Siena? Questa era la tua prima volta a Siena?
- No, ho visitato Siena 4 anni fa, ma solo per 2 ore. Ho visitato soltanto la Cattedrale e la Piazza del Campo, ma non avevo veramente scoperto la città. Era un viaggio così breve ... io pensavo che Siena fosse una città abbastanza grande ... per me non è così, perché incontri sempre delle persone che conosci, così hai sempre l'impressione di vivere in un piccolo paese, non in una città dove nessuno conosce gli altri.
E ti è sembrata una città sicura?
- Certo! Non ho mai avuto problemi di criminalità!
Un posto nel tuo paese che ti piace moltissimo?
- Il mio giardino!!! No, ... in Belgio le città non mi piacciono, perché sono troppo grandi, ci sono troppi problemi di criminalità e di ambiente in generale ... non mi piace l'idea di essere un numero in una città, di vivere come un anonimo. Questa è la differenza tra le città, in Belgio, e la periferia ... mi piace la campagna belga!
Puoi dire qualcosa sulla tua esperienza nella nostra scuola?
- Per me è stato bellissimo, perché è una scuola molto piccola. Mi piace perché c'è molto contatto tra insegnanti e studenti, qua ognuno conosce gli altri ... l’ho scritto anche sul libro [il Libro degli Ospiti della scuola, n.d.r.] ... è tutta una grande famiglia, amici che vivono insieme per qualche tempo. Non si ha mai l’idea di andare a lezione ... di andare a scuola.
Nella nostra scuola ci sono persone di età molto diverse, è stato qualcosa di positivo per te o un problema?
- No, no, è stato positivo! Per me è interessante parlare con persone più mature che hanno certe esperienze di vita e ognuno può imparare da un’altra persona. Dunque per me è molto positivo. Una varietà di nazionalità e di personalità!
Hai progetti per il futuro?
- No, niente ... niente! Ho pensato soltanto alle vacanze e ho detto che ci avrei pensato in Italia. E ora dico che ci penserò quando sarò ritornata in Belgio ... dunque devo prendere una decisione ... diciamo ... ma non sono pronta per decidere.
Bene, grazie mille Veronique!
- No, grazie a te!